มันยากจริงๆ เรื่องลดน้ำหนัก

ไม่ได้อัพเดทมานาน ปีใหม่ทีไรก็จะมีแรงบันดาลใจใหม่ๆอีกละ เรื่องน้ำหนักนี้ก็เหมือนกัน ทรงๆอยู่อย่างนี้ ขึ้นๆลงๆ

 จะกินน้อยออกกำลังยังไงก็ไม่ได้มากไปกว่านี้ ไม่อยากจะต้องใช้ตัวข่วยไรอีกเล๊ยให้ตายเถอะโรบิ้น

ลองมโนนึกได้ถึงตอนเด็กๆ เราผ่านจุดนั้นมาได้ไง อายุยังไม่ทันเลข 3เพิ่งจะ 2กว่าๆ น้ำหนักก็ยังไม่ถึงเลข 6 แต่อยากผอม
 ลองลดข้าวแล้วไม่เวิร์กไม่ทันใจวัยรุ่นสุดท้ายต้องเริ่มใหม่ด้วยการไปหาหมอ

เรื่องเล่า ณ รพเสริมความงามชื่อดัง ขับรถไปโตครไกล

"หมอคะ ขอยาลดความอ้วนหน่อยค่ะ "

แต่ยังดีหน่อยตรงที่ไม่หักโหมใช้วิธีการผิดๆแต่อย่างเดียว ยังมียั้งด้วยการบอกหมอว่า

"ขอแบบอ่อนสุดนะคะ คือหนูตั้งใจจะคุมอาหาร แต่กินยาเพื่อระงับความอยากช่วงแรกนี่ก่อนอะค่ะ"

หมอก็จ่ายยาให้โดยดี

พอมากินได้อาทิตย์นึง เอ เหมือนมันลดอยากไปนิสเดียวเองอะ แต่ลิ้นขมเผื่อนลิ้น อืมม นี่้ถ้าเอาแบบแรงสงสัยลงไปดิ้นตายด้วยความพะอืดผะอม ดีนะ ที่ฉันเอาอย่างอ่อน
ว่าแต่ นี่ขนาดอ่อนนะ เล่นเอาใจมันสั่นด้วยนะเนี๊ยไม่ธรรมดาเรยยาพวกเนี๊ย

สุดท้ายก็ไปฟิตเนส ไปนั่นนี่ กินผัก เอาล่ะ นี่คือเรื่องเมื่อก่อน ทำทุกวิถีทางที่ถูก สุดท้าย สำเร็จจ้า

เอาล่ะ เรามาเรื่องปัจจุบันนี้กันดีกว่า

ด้วยวัยมันเลยไปไกลล่ะ ความยากมันก็ต้องเท่าทวีคุณ3ร้อย น้ำหนักอีกก็ขึ้นไม่รู้กี่ต่อกี่เท่า แล้วฉันจะทำยังไงละทีนี้

อืมม ถ้าคิดออก ทำได้ รึได้ผลยังไง มีวิธีดีๆจะเอามาบอกกันต่อไปนะคะ วันนี้มาเล่าแค่นี้แหละว่า เวลาผ่านไปใจแม้จะสู้ แต่ผลยังไม่บังเกิด (เพราะมีแต่ใจ พฤติกรรมลดไปน๊อยเดียว)

เอาล่ะ พอดีว่าไม่อยากใช้วิธีหักโหม คือมันเคยโยโย่แม้จะไม่ใช้ยาหรือใดๆ แล้วจะมาอัพเดทเล่าให้ฟังอีกทีนะค๊า

เริ่มเลย

บทที่หนึ่ง ......เริ่มต้นดูแลตัวเอง

เริ่มกันเลย

วันที่ 1  น้ำหนัก ...5.4 เลขข้างหน้าขอละไว้ เพื่อนๆเดากันเองละกันค่ามะอยากเขียนเลยเจงๆ

อาทิตย์ที่ 1 กุมภาพันธ์ 2558 ....วันแห่งการเริ่มต้น

เช้า - บะหมี่น้ำลูกชิ้นปลาไม่ปรุง แครอรี่ .....น่าจะประมาณ 350 ปะ กาแฟซองคาปูชิโน่ร้อนอีก 150 cal รวมราวๆ 500 แคล

กลางวัน - ข้าวต้ม และผัดผักบุ้ง กินกะหมูหยองและเต้าหู้ยี้ 1 ชิ้นเล็กๆ รวมแล้วน่าจะประมาณ 450 cal เดาๆเอาคร่าวๆละกันเนอะ

เย็น - ส้มจีน 5 ลูก แต่ก็ลูกเล็กๆเองนะ น่าจะประมาณ 250 cal
        ข้าวต้มกะผักบุ้งอีก เหมือนกลางวัน รวมๆ 450 cal
สรุปรวม 500 + 450 + 450 = 1400 cal

เอาล่ะ รอดูกันว่าพรุ่งนี้น้ำหนักจะขึ้นหรือลงเท่าไหร่ อิอิ ลุ้นๆ

ปล วันนี้ไม่ได้ออกกำลังกาย แต่ก็เก็บกวาดบ้าน ใช้แรงบ้างแต่ไม่ได้เยอะอะไรมาก

ความผิดพลาดที่เกิดจากความตั้งใจ

บทต่อมา ... ความผิดพลาดที่เกิดจากความตั้งใจ

มันอัลไลกัลล่ะนี่ ทำไมตั้งใจจะทำพลาด ขอเล่าต่อเลยละกัน

แรงบันดาลใจครั้งใหม่

The new Inspiration !..

แรงบันดาลใจ..ที่มาจากตัวฉันเอง

...... วันนี้ ฉันจะเริ่มต้นใหม่ และบอกกับตัวเองว่า "เราต้องทำได้"

บทนำ .... ย้อนอดีต 

ความผิดพลาดเริ่มมาจากตรงไหน ฉันอยากจะเขียนบันทึกย้อนกลับไปมองดูมัน..

วันนี้วันที่ 1 กุมภาพันธ์ 2015 นานแค่ไหนแล้วนะที่ฉันไม่สนใจจะดูแลตัวเอง ปล่อยเนื้อปล่อยตัว ทำในสิ่งที่ชอบ ไม่สนใจเรื่องความสวยความงามสักเท่าไหร่

เอาล่ะ แต่ตอนนี้ มันถึงเวลาแล้วที่ฉันจะต้องทำอะไรสักอย่าง ไม่ใช่นอนรอรึนั่งรอดูตัวเองค่อยๆจมไปอย่างนี้

 เกริ่นก่อน

ฉันเป็นคนชอบเขียน ชอบอ่าน ชอบจดบันทึก แต่บางทีก็ขี้เกียจบ้าง ทำบ้างไมทำบ้างทำให้มันไม่สำเร็จ ตอนนี้ ฉันเลยเกิดแรงฮึด ลองเขียนบันทึกเป็นบล๊อก

 เพื่อเราจะได้สนุกกับการอัพเดท เพื่อจะได้จดจำ และเอาวิธีการดีๆที่ตัวเองเป็นหนูทดลองนี้เผยแพร่แบ่งปันแก่เพื่อนๆ เพื่อสร้างแรงบันดาลใจใหม่ๆให้กับตัวเองบ้าง อย่างที่ฉันได้ตั้งใจที่จะเริ่มต้นอย่างจริงจังแบบในวันนี้นั่นเอง

ถ้าฉันทำสำเร็จ หวังว่าเพื่อนๆที่ได้เห็นก็คงได้รับประโยชน์ไปไม่มากก็น้อย

ก่อนอื่น 

ฉันไม่อยากจะบอกเลยว่า เมื่อก่อนฉันเคยได้ชื่อว่าเป็นคนสวยคนนึง หุ่นดี เวลาผอมฉันก็ดูดีมากๆ อายุ 30 แต่มีหลายคนตกใจคิดว่าเพิ่งเรียนจบ (ว๊าย ไม่ได้โม้นะคร้า) แค่แอบภูมิใจเล็กๆ 

อยากเล่าว่าตอนนั้น(เมื่อก่อนนี้) ฉันดูแลตัวเองดีมาก มีวินัยและจิตสำนึกเรื่องความสวยความงามสูง (หุ ใช้คำเวอร์ไปไหม) นั่นคือ ฉันจะทาครีมบำรุงผิวทุกคืนก่อนนอน และทารองพื้นทุกครั้งก่อนแต่งหน้า และจะต้องทาครีมกันแดดทุกครั้งก่อนออกแดด แม้จะอยู่ในร่มในรถก็ต้องทา เพราะรังสีที่แผ่มาถึงผ่านกระจกบ้าง มันก็สามารถทำลายผิวเราได้เสมอ

ดังนั้นไม่ว่าจะเหนื่อยสักแค่ไหน จะดึกจะดื่นยังไง ฉันก็ต้องลุกขึ้นมาอาบน้ำ ล้างหน้าล้างเครื่องสำอางค์ให้หมด และทาครีมแบบทาไปหลับไป เสร็จแล้วก็สลบไปเลย

และวันไหนที่ฉันต้องไปทำงานตจว แล้วดันลืมของสำคัญคือครีมบำรุงผิว โอย จะบ้าตาย มันแทบขาดจัย ฉันต้องซื้อใหม่ยกเซ็ทเฉพาะกิจ แต่ก็นะ แม้จะรายได้ดีแค่ไหนฉันก็จะชอบซื้อแบบประหยัด

 ปรกติแล้วฉันจะแพ้น้ำหอมทุกชนิด และไอ้ครีมราคาถูกๆน่ะมันไม่ใช่ไม่ดีหรอก แต่มันชอบผสมน้ำหอมให้หอมๆนะซี๊ ฮึ่มๆๆๆ ทำไมต้องใส่ลงไปด้วยฟระ คือแบบ ใช้ปุ๊บสิวจะขึ้นทันที แล้วไอ้สิว 1 เม็ดนี่ สาวๆคงจะรู้ดีว่ามันปวดใจแค่ไหน นอกจากหายยากแล้วเผลอๆยังทิ้งริ้มรอยไว้ให้ดูต่างหน้าอีกตะหาก

อันที่จริงครีมจะถูกจะแพงก็ไม่มายด์หรอกนะ แต่ไอ้น้ำหอมที่ผสมน่ะสิมันจะทำลายผิวหน้าอิฮั้นโดยตรง ก็เลยต้องยอมควักแพงหน่อยแต่ชัวร์กว่า

 ถ้าไม่มีจริงๆ เอาวะ ยอมซื้อมาใช้ซักที เอาตัวที่แบบหอมน้อยหน่อย ก็จะดมๆหน้าเคาน์เตอร์ ไอ้ที่ดมๆอะไม่ใช่ว่ามันหอมไหมหรอกนะ จะพิสูจน์ว่ามันฉุนไหม หน้าฉันจะพังไหมมากกว่า

เอามาใช้พอแก้ขัด พอกลับถึงบ้านก็ถ้ามันเริ่มจะมีอาการของสิวก็หยุดด่วน รีบทาผงพิเศษดักไว้ (จะบอกทีหลังว่ามันดียังไง) และกลับมาใช้ครีมของเดิมด่วน ส่วนไอ้อันนั้นก็เก็บไว้ทาคอบ้างไรบ้าง จะได้ไม่เสียของ

เอาล่ะ

ที่เล่ามานั้นคือเรื่องการบำรุงผิวหน้า ไม่รวมผิวกายนะ ฉันทาโลชั่นแทบจะทั่วตัวเลยล่ะ นานๆทีก็ขัดผิวไปนวดน้ำมันบ้าง ขัดเองบ้าง ก็แบบรักสวยรักงามสไตล์ผู้หญิงทั่วไปนี่แหละ

อืมม หงุดหงิดตัวเองทำไมพิมพ์ผิดบ่อย ต้องกลับไปแก้ พิมสดๆก็งี้แหละ วันหลังคงต้องไปใช้เวิร์ดให้มันช่วยตรวจสะกดจะได้แก้ไปทีเดียว

ต่อๆ มาเรื่องรูปร่างบ้าง

เรื่องนี้ก็เป็นปัญหาอยู่ไม่น้อย เพราะฉันเป็นหุ่นลักษณะอวบอิ่ม นิ่มๆแผละๆ(อิ ถ้าอ้วนก็จะแผละ คือพวกไม่มีกล้ามนั่นเอง)

แต่ถ้าผอมอะมีแต่คนบอกเซ็กซี่ จิงๆก็ไม่ชอบหรอกนะ เพราะนิสัยจริงๆแล้วออกจะห้าว แต่อย่างน้อยก็ดีกว่าเซ็กเสื่อมล่ะวะ

และก็ไม่ใช่แค่ผู้ชายจะมาหื่นใส่ ผู้หญิงจำนวนมากก็ยังบอกฉันดูเซ็กซี่ แอบงง มันตรงไหนวะ อ่อ คงจะเป็นเอวที่คอด สะโพกผายและตูดงอนอีกตะหาก

 เวลาใส่เสื้อกะยีนส์ธรรมดานี่ยีนส์มันต้องเอวหลวมแล้วลงมาติดสะโพกกลายเป็นเอวต่ำทุกตัว ไอ้ครั้นจะซื้อเอวเล็กก็ไม่ได้อีก สะโพกมันใหญ่ สรุปไม่ได้สัดส่วนกันเล๊ย

และก็จะกลายเป็นโชว์พุงขาวๆเอวคอดๆประมาณเสื้อธรรมดานั้นกลายเป็นดูสั้นไปอีก อะนะเลยกลายเป็นเซ็กซี่แบบไม่ได้ตั้งใจเสมอ

ส่วนไอ้หน้าอกก็ไม่ใหญ่มากมายนะแต่เนินอกทำไมมันเยอะ คอเรียวอีกตะหากเวลาใส่ยกทรงมีโครงหน่อยไม่ได้มันเลยดูเหมือนนมทะลัก จะแบบไม่อยากใส่เลยไอ้เสื้อคอกว้างเนี๊ย

 คือไม่ชอบโชว์แต่ไอ้เสื้อมียี่ห้อเนี๊ยส่วนใหญ่มันก็จะโป๊ๆทั้งนั้น ทำให้เบื่อมากต้องมานั่งคอยปิด จะใส่เสื้อยืดคอกลมทั่วไปมันก็ดูเฉิ่มเชยอีก เฮ้อ หลังๆใส่คอเต่าเปิดแขน อ้าวก็ขี้ร้อนอีกแล้วแขนก็นิ่มๆดูใหญ่ๆไงไม่รู้ไม่ชอบเลย

 เฮ้อ กำเวร ถ้าเป็นสมัยนี้ึคงเป็นเน๊ตไอดอลได้แล้วมั๊ง ใส่เสื้อคอกว้างถ่ายอัพโชว์ได้ตลอดเลยมันออกมาเอง แต่ยุคนั้นเขายังเล่นไฮไฟว์กันอยู่เลยค่ะ

 ยิ่งอิฮั้นโง่เรื่องไอทีได้แต่เปิดแอคเคาท์แล้วก็คงไว้อย่างนั้นแหละ ขี้เกียจเล่นง่ะ

อะนะ ด้วยความที่หุ่นเป็นแบบนี้ก็เลยอ้วนไม่ได้เลย มันจะดูอวบอิ้่มนุ่มนิ่มแผละไปหมด ดังนั้นเวลาปรกติก็จะชอบเข้าฟิตเนส ออกกำลังเพื่อให้สุขภาพดีด้วยแหละ แต่เป็นคนกินเก่งมาแต่ไหนแต่ไร น้ำหนักก็จะสวิง

บางทีก็อวบระยะสุดท้าย ต้องใช้พละกำลังมหาศาลทุกครั้งในการกำจัดมันออกไป เฮ้อ บางทีก็ท้อคิดแค่ว่า จะอ้วนก็อ้วนไปเลยไป เบื่อแล้ว แต่พอนึกถึงคำชม เสื้อผ้าที่ไม่อึดอัด ใส่อะไรก็สวย มันก็จะเกิดแรงฮึด เอาใหม่ไปออกกำลัง ก็จะลดลงมาได้และสุขภาพก็ดีตามมาเป็นของแถม

น้ำหนักก็ขึ้นๆลงๆอยู่อย่างนั้น แต่ที่สังเกตุคือ ทำไมมันขึ้นง๊ายง่าย แต่ลงยากส์โพดๆ แล้วบางทีวิ่งๆๆๆๆๆให้ตายเหนื่อยก็กินๆๆ ไม่ลงเลยแฮะ เฮ้อเหนื่อยฟรี สงสัยต้องจำกัดที่อาหาร

โอย เล่ามายังไม่ถึงครึ่งทางเลย ภาคลดความอ้วนนี่มันยาวจริงๆ ไหนจะวิธีการที่ไม่ง่ายเลยใช้เวลาเป็นปีๆ ก็นะเราไม่ได้ใช้ตัวช่วยอื่น สงสัยต้องแบ่งทอปปิกภาคสองซะแล้วมั๊ง เอาเป็นว่ามีเวลาวันหลังค่อยมาบันทึกต่อ เอาวันนี้ก่อน เดี๋ยวต้องกินข้าวเที่ยงก่อนไม่งั้นตอนเย็นจะหิวมาก ต้องเริ่มลดข้าวเย็นหรือกินให้น้อยลง เราเน้นแบบค่อยเป็นค่อยไป

แล้วจะมาเขียนบันทึกเล่าต่อนะค๊า อยากให้เพื่อนๆอ่านแล้วเป็นกำลังใจให้กันด้วยเด้อ


                       ................................................................................